عصب کشی هنگامی انجام می‌شود که قسمت داخلی یک دندان که به آن پالپ نیز گفته می‌شود آسیب ببیند و یا دچار التهاب و عفونت شود.

اگر پالپ یا مغز دندان از بین رفته باشد و یا در اصطلاح مرده باشد، بخش بالایی دندان یا همان تاج می‌تواند کماکان دست نخورده باقی بماند. از بین بردن پالپ دندان آسیب دیده یا آلوده، بهترین روش برای حفظ ساختار دندان‌ها است.

نیاز به عصب کشی معمولاً در مواردی پیش می‌آید که بافت عصبی داخل دندان تحت تأثیر تخریب، التهاب یا آسیب قرار گرفته باشد.

مواردی که ممکن است نیاز به عصب کشی داشته باشند عبارتند از:

• پوسیدگی شدید دندان:

در صورتی که تخریب یا ترمیم دندان به گونه‌ای باشد که باعث ایجاد درد یا حساسیت شدید شود، ممکن است لازم باشد بافت عصبی داخل دندان از بین برود تا احساس درد کاهش یابد.

• التهاب عمقی:

 زمانی که التهاب بافت عصبی درون دندان به حدی پیشرفت کند که دارای علائمی مانند درد شدید، تورم و التهاب باشد، روت کانال انجام می‌شود.

• ترمیم‌های مکرر:

در صورتی که دندان قبلاً ترمیم‌های مکرری را تجربه کرده باشد و ساختار دندان ضعیف شده باشد، ممکن است درمان ریشه نیاز باشد تا از ایجاد مشکلات جدید جلوگیری شود.

• ترشح عصبی:

وقتی که عصب به دلیل تحریکات مختلف مانند ترمیمی یا شکستگی به مقدار زیادی ترشح داشته باشد ممکن است نیاز به روت کانال داشته باشد.

• شکستگی دندان:

در صورتی که دندان شکسته باشد و بافت عصبی نیز تحت تأثیر قرار گرفته باشد، عصب کشی  انجام می شود.